- ભરેલી રજાઈઓની કે રંગબેરંગી ગોદડાઓની કળા દરેક સંસ્કૃતિ પાસે છે. વિક્ટોરિયા એન્ડ આલ્બર્ટ મ્યુઝિયમમાં વિશ્વનું સૌથી જૂનું ગોદડું છે. તેરમી સદીનું સિસિલીયન ટ્રિસ્ટાન ક્વિલ્ટ છે, જેમાં લિનનના બેસ પર ઉપસાવીને કોતરી હોય એમ કિલ્લા, ઘોડા સહિત આખી લોકકથાઓ છે.
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो
चाय का मजा रहे,
प्लेट पकौड़ी से सजा रहे
मुंह कभी रुके नहीं,
रजाई कभी उठे नहीं
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो ।
मां की लताड़ हो
या बाप की दहाड़ हो
तुम निडर डटो वहीं,
रजाई से उठो नहीं
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो ।।
मुंह भले गरजते रहे,
डंडे भी बरसते रहे ।।
दीदी भी भड़क उठे,
चप्पल भी खड़क उठे
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो ।।
प्रात: हो कि रात हो,
संग कोई न साथ हो
रजाई में घुसे रहो,
तुम वही डटे रहो
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो ।।
एक रजाई लिए हुए
एक प्रण किए हुए
अपने आराम के लिए,
सिर्फ आराम के लिए
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो ।।
ठंड है यह ठंड है,
यह बड़ी प्रचंड है
हवा भी चला रही,
धूप को डरा रही
वीर तुम अड़े रहो,
रजाई में पड़े रहो।।
ર જાઈધારી સિંહ 'દિનભર'ના નામે વાયરે ચડેલી (વાઇરલ) કવિતાના અસલી સર્જકનો અતોપતો નથી. પણ સરસ નર્મમર્મ વાતો છે. સૂતા જેવું સુખ નહિ, ને જાગ્યા જેવું દુ:ખ નહિ એ સંસારનું પરમ સત્ય છે. જીવનના બધા પ્રોબ્લેમ્સનું સોલ્યુશન એક કુંભકર્ણે સૌથી પહેલા શોધી કાઢેલું. પથારીમાં પોઢેલા જ રહેવું! રાત એ નિરાંત, નિદ્રા એ જ મુદ્રા. ગુલાબી ઠંડીમાં ગોદડું ઓઢીને સૂર્યોદય કી ઐસી કી તૈસી કરીને સૂતેલા રહેવાની જે મોજ છે, એનો સ્વાદ કૂકડાને ઉઠાડવાની જવાબદારી એમની હોય, એમ ઉઠીને સસલાંની જેમ દોડમદોડ કરવા લાગતા હરખપદૂડાઓ શું જાણે! એ લેબર ક્લાસમાં આવે ને ધાબળામાં ભરાઈ રહેનારા તો લક્ઝરી ક્લાસની લાઇફ પેસેન્જર! વિવેક ટેલર લખે છે ને : ગોદડાંને પકડી તો જુઓ, ગોદડાંમાં છે નરમી/મથી મથીને અમે કરી છે, અંદર ભેગી ગરમી/ગોદડાંની અંદર હું કેવો મસ્તીથી આળોટું? ગોદડું વ્હાલું અમને તો ભઈ, ગોદડાંમાં શું ખોટું?
હા, આજના રજાઈ-ધાબળા-ગોદડાને તૂલપટા કહેવાતા એવું શ્રીધરદાસ સંપાદિત પ્રાચીન સંસ્કૃત ગ્રંથ - સહુકિતકર્ણામૃતમાંથી જાણવા મળે! ને ભેગું શરદ-સર્દી કી સીઝનનું માદક વર્ણન પણ મળે. જેમ કે બાણનું (કવિ હતા મોટા કાલિદાસ જેવા, નામ છે બાણ)નું શિશિરસુખનું 'દ્વારં ગૃહસ્ય યિહિતં... કિમસોં સ્વપતસ્તુષાર:'વાળું મુક્તક. અર્થાત ઘરના દરવાજા બરાબર (ટાઢને લીધે) ભીડીને બંધ કર્યા છે. તાપણાની આગ (હીટર અને સમયનું!) સળગે છે હૂંફ માટે. ઉપર ઓઢી છે વજનદાર રજાઈ અને પડખે સૂતી છે સદાય અનુકૂળ રહેવાવાળી સહચરી પ્રિયા - આમ જે સૂતેલા છે એનું કોઈ તુષાર (સવારની ઝાકળ) શું બગાડી લેશે? અર્થાત્, એ શા માટે વ્હેલી ઉઠવાની તકલીફ લે આ સુખ છોડીને! અહાહા.
તો સંસ્કૃત કવિ રાજશેખર આ તૂલપટ માટે 'ચૂડાગર્ભ... વિશાલાગ્નય:'વાળા મુક્તકમાં આવું જ કશુંક જૂદી રીતે આલેખે છે. બધી બાજુથી બંધ એવું (શિયાળામાં ઢબૂરાઈ ગયેલું) ભવન છે. એમાં પ્રિયતમા શય્યાસંગિનીના માથામાં (બરફ જેવી) સફેદ મોતીઓની સેર ગૂંથેલી છે (અર્થાત્ ફેશનેબલ છે, અરસિક નથી), કંકુચોળેલા એટલે ગુલાબી રતુમડા દેખાય એવા વક્ષ:સ્થળ છે એના. જોડે લપાઈ જવા માટે બે-ત્રણ રજાઈ છે. સુગંધી ધૂપથી મહેકતી રાત અને જીભના લપકારા મારી બળતી હોય એવી આગનું હૂંફાળુ તાપણું છે. આ બધા સુખનો ઉપભોગ તો પુણ્યાત્માઓને જ મળે! તો એક મુક્તક 'ધન્યાનાં વરપૂરિતમુખશ્યામા અંગ્નાલિંગ્ન...'થી શરૂ થતું એ ફરિયાદ પણ કરે છે કે 'ધન્ય છે એ ભરેલ પેટવાળા યાને સુખી લોકો જે અપ્સરા જેવી સુંદરીઓથી વીંટળાઈને દેહની ઉષ્મા પ્રાપ્ત કરી રહ્યા છે. એમને માટે શિશિરઋતુ રમણીય હશે, અમે તો જરી ગયેલ ચીંથરા જેવી ચાદરથી તન ઢાંકવાની કોશિશમાં ટૂંટિયું વળીને છાતીએ ઘૂંટણ ચીપકાવી દુ:ખી થઈએ છીએ!'
આટલા પ્રાચીન કાળમાં ય શૃંગારરસ છલક છલક થાય ઠંડીનો એ સાથે જ વાત આવે છે, ઓઢવાની! ૭૭,૦૦૦ વર્ષ પહેલા સાઉથ આફ્રિકામાં અવશેષો મળ્યા એ આધારે નક્કી થયું કે ત્યારનો આદિમાનવ પણ સૂતા શીખેલો. જમીન પર પણ સૂવાની વાત આવે એટલે ઠંડી ન લાગે માટે ઓછી રૂંવાટી ધરાવતા મનુષ્યપ્રાણીએ પાથરણાની શોધ કરી જ લીધી હોય. આરંભ શિકાર કરેલા પશુઓની ખાલ કે છોતરાં, રેસા, ઘાસ હોય. પથારી એકલી ન હોય, યુગલમાં જ હોય. ધાબળા, ગોદડાં, ચાદર, શાલ ઉપર પણ જોઈએ નીચે ગોદડી, સાદડી હોય તો. ઈજીપ્તમાં ખાટ/પાટ ને એવી ચદરિયાના સંદર્ભો ય જડયા. પણ આ રજાઈ, ગોદડું, ધાબળા જેવા શિયાળુ આભૂષણો ક્યાંથી આવ્યા, એ બાબતે તો અડદિયા જેટલી વિગતો આપણે ત્યાં ઉપલબ્ધ નથી. શબ્દકોશો માત્ર શબ્દ નોંધી ચૂપ છે. વિશ્વકોશની માનસિકતા જ નથી રહી આપણે. આવા 'અધિકરણો' રજાઈ-ધાબળા કે ચણિયાચોળીના એમાં નથી, એટલે તો આપણે આ સત્કાર્ય કરીએ છીએ. કાપડના બે પડ વચ્ચે રૂ એ રજાઈ અને ફાટેલા ગાભા-ચીંથરા કે કપડાંના ટુકડા ભેગા કરી જાડા પીણિયા દોરે સીવેલું એ ગોદડું. ઉનનું બને એ ઢૂંસો કે ધાબળો. પાતળું ને નાનું હોય તો ધાબળી કે કામળી. સૌરાષ્ટ્ર-કચ્છમાં તો ગમછાની જેમ ભેગું જ હોય બહાર જતી વખતે આ વસ્ત્ર. ઇસ્લામિક પરંપરામાંથી કૂર્તા, કૂર્તી, દુપટ્ટા, શાલ આવી અને એ પહેલા આપણે ત્યાં દૂકૂલ કે અંગ ઉપરનું ઉપવસ્ત્ર હતું. એ તો પૌરાણિક સિરિયલોના કોસ્ચ્યુમ્સમાં ય જોવા મળે.
પણ આ એવી ઘટના છે કે જીવન સાથે આટલી હદે જોડાયેલી હોવા છતાં એના બહુ બધા રેફરન્સીઝ તો પશ્ચિમમાં ય નથી મળતા. લંડનમાં જ્યાં ટ્રેન સ્ટેશનમાં દરવાજો ખૂલે એ વિક્ટોરિયા એન્ડ આલ્બર્ટ મ્યુઝિયમમાં લટાર મારતા થોડું સંચિત જ્ઞાાન સાંપડયું હતું આ મુદ્દે. ધાબળાને અંગ્રેજીમાં બ્લેન્કેટ કહેવાય ને રજાઈ-ગોદડાંને ક્વિલ્ટ કે ડિવેટ.
આ ક્વિલ્ટના ય આધુનિક યુગમાં અલગ અલગ સ્થળકાળ મુજબ પ્રકારો છે. વેસ્ટર્નવર્લ્ડમાં હોટલથી ઘરના બેડરૂમ સુધી પહોંચેલા ફાઇબર કે પીંછાના બનેલા સિન્થેટિક 'કમ્ફર્ટર્સ' એનો જ પ્રકાર છે. એમાં રૂ હવે નથી હોતું કે કોટનને બદલે સુંવાળું કવર આવી ગયું છે. પણ ડિઝાઇનર ટાંકા તો હોય જ છે. એ સ્ટિચના ય પ્રકારો છે. હૂકવાળા સૂયાથી એકસરખું વજન બધે ફેલાયેલું રહે એ માટે ટાંકા લેવા પડે, નહિ તો ચોળાઈને એક જગ્યાએ ગઠ્ઠો થઈ જાય. ઉપર ટાંકા દેખાય ને નીચે ન દેખાય, કે ટાંકાની ચોકડી પડે કે સામસામા ચોકઠાં/ચેક્સની પેટર્ન બને. દરેકના શાસ્ત્રીય નામો છે. કેવળ ટાંકાટોપા નથી. આવી ભરેલી રજાઈઓની કે રંગબેરંગી ગોદડાઓની કળા દરેક સંસ્કૃતિ પાસે છે. વિક્ટોરિયા એન્ડ આલ્બર્ટ મ્યુઝિયમમાં વિશ્વનું સૌથી જૂનું આવું સચવાયેલું 'ગોદડું' છે. તેરમી સદીનું ઇટાલીના માફિયા માટે વિખ્યાત સિસિલીયન ટ્રિસ્ટાન ક્વિલ્ટ છે, જેમાં તો લિનનના બેસ પર ઉપસાવીને કોતરી હોય એમ આખી કિલ્લા, ઘોડા સહિતની આખી લોકકથાઓ છે. આપણા કાઠિયાવાડી કે કચ્છી ભરતગૂંથણમાં ય આવી પેટર્ન હોય. પણ આવું સાચવીને મ્યુઝિયમ બનાવો તો ય જોવે કેટલા ? એટલે ૧૭મી સદીના અદ્ભૂત ચિત્રોવાળી આપણી મુઘલકાળની રજાઈ પણ લંડનમાં જ સચવાયેલી છે ! ને એમાંથી એવી જ રૂ ભરેલી બંડી બની છે, એ ય ત્યાં છે. અમેરિકાના વ્હીટની મ્યુઝિયમમાં ત્યાંની રજાઈઓની ફાઈન આર્ટની હિસ્ટ્રી છે.
આ 'ઓઢવા'ના ઘણા પ્રકાર છે. હવે ફલાલીન કહીએ તો ફ્લીસ છે. વાંસમાંથી બનેલા ય આવે છે. એક્રેલિક રેયોનના ફ્રેન્ચ શેનિલ પણ વર્લ્ડ ફેમસ છે. જાપાનીઝ 'બોરો'માં રંગબેરંગી ચોકઠાં હોય છે,એ મેક્સિકન / સ્પનિશ ધાબળીની જેમ
ઓઢીને ફરવાનો ડ્રેસ છે. (અમિતાભનું મિસ્ટર નટવરલાલ યાદ હોય તો એમાં એ સ્પેનિશ ડ્રેસિંગ હતું !) મોરોક્કો ને ઈરાનમાં આપણા લગ્નસરાની જેમ ભરેલી રજાઈઓ લગ્નમાં ગાલીચા જોડે દીકરીને ભેટમાં મળે. અને એક ટૂકડો એ રજાઇનો ઓઢણીની જેમ ઓઢવાનો લગ્નમાં, જેને 'હંદિરા' કહેવાય. જે ટ્રેડિશનલી કન્યાના કુટુંબીજનો ગૂંથે એટલે એમાં સ્નેહ વણાઇ જાય અને પિયરની હૂંફ એને સાસરિયે મળે એવો ભાવ !
એ ભાવ તો આપણે ય છે જ ને. કવિનું નામ કુટેવ મુજબ કાપીને એક ફોરવર્ડ થતી આવેલી કવિતા વાંચો : તમારા લક્ઝરિયસ આવાસના સ્ટોરેજમાં એક જૂનું ગોદડું ગડી વાળીને રાખી મૂકજો. જેમાં તમારી માતાએ તમારા સ્વજનોના જૂના કપડાં કાપીને, ગોઠવીને તમારી પતંગની દોરની રઝળતી લચ્છીના દોરા વડે કામગરા હાથથી એના ટેભાં લીધા હશે. એની ખોળ સીવી હશે પોતાના જૂના ફાટેલા સૂતરાઉ સાડલાથી. જેનો પાલવ ગોદડું શોભે એમ ગોઠવ્યો હશે. એ પાલવ, જે તમારા ઈષ્ટ માટે ઈષ્ટદેવ સામે પથરાયો હશે. એ પાલવ, જેની નીચે સંતાડીને માતાએ તમને અમૃત પાયું હશે. પછી એ જ પાલવ વડે દૂધિયા હોઠ લૂછી આપ્યા હશે. એ પાલવ, જેને છેડે બાંધેલો રૂપિયો તમને ભમરડો ખરીદવા મળ્યો હશે. એ પાલવ નીચે પિતાના રોષથી બચવા તમને શરણ મળ્યું હશે... અને એ જ પાલવે તમે પડીઆખડીને આવ્યા હો ત્યારે તમારા ધૂળમિશ્રિત આંસુ લૂછ્યા હશે અને પછી છાનામાના પોતાની આંખમાં આવેલ પાણી પણ લૂછી લીધું હશે. ઈમ્પોર્ટેડ બ્લેન્કેટમાં તમને અનિદ્રા સતાવે ત્યારે એ પાલવવાળા ભાગને તમે છાતી નજીક રાખી એ ગોદડું ઓઢી જજો. તમને ઊંઘ આવી જશે, બાળક જેવી !
વાહ. આ ઊંઘ કેમ કશું ઓઢ્યું હોય ત્યારે વધુ સરસ આવે ? ખાસ તો શિયાળાની ભારેખમ રજાઈ કે બ્લેન્કેટ ? એ ખુલાસો કરતા પહેલા જરાક ધાબળાના શિયાળુ પોંખણા ય કરી લઇએ. એનું અંગ્રેજી નામ ગુજરાતી થઇ ગયું છે. બ્લેન્કેટ. કેમ પડયું ? કહેવાય છે કે બ્રિટનમાં બ્રિસ્ટોલ પરગણામાં એક વણકર થોમસ બ્લેન્કેટ એ ઉનમાંથી બનાવીને વેંચવા માટે પ્રખ્યાત હતો એટલે. પણ ભાષાવિદે માને છે કે ઊલટું હોઇ શકે. બ્લેન્કેટ નામ પહેલા જ આવી ગયું હતું અને એ વેંચવાને લીધે થોમસભાઇની સરનેમ જ ધાબળાવાળાની જેમ બ્લેન્કેટ પડી ગઇ. મૂળ ફ્રેન્ચ શબ્દ બ્લાં એટલે સફેદ. બ્લાન્ક નહિ પણ બ્લાં. મોં બ્લાં એક બરફીલું ફ્રેન્ચ શિખર છે. જ્યાં ૧૯૬૬માં પ્લેન ક્રેશમાં આપણા અણુવિજ્ઞાાની હોમી ભાભા ગુજરી ગયા હતા. એ જ નામથી મોંઘેરી વિશ્વવિખ્યાત ફાઉન્ટનપેન બને છે. બ્લાં એટલે સફેદ એટલે કોરું. ને બ્લેન્ક એટલે ખાલી જગ્યા. માટે બ્લેન્કેટ એટલો ખાલી જગ્યા પૂરી દઇને ગરમાટો આપતું વસ્ત્ર. આપણો ધાબળો. કામળો. ધબધબાવવુંની જેમ વીંટળાઇ વળે એ. એમાં ય હવે તો પરદેશમાં દાયકાઓથી ત્યાંની કાતિલ ઠંડી જોતા થર્મોસ્ટેટ કન્ટ્રોલવાળા ઈલેક્ટ્રોનિક બ્લેન્કેટ આવી ગયા છે. વીજળીથી હીટ આપે કે બેટરીથી.
બ્લેન્કેટ - ધાબળા ઘેટાના ઉનમાંથી બનાવવામાં બ્રિટનની માસ્ટરી હતી. પણ જેમ રજાઈમાં જયપુરના મુસ્લિમ કારીગરોની બનાવેલી રજાઈ સુખ્યાત છે, એમ ભારતમાં ધાબલાની બાબતે સરટોચ પર છે, હા પેલું આશુતોષ ગોવારિકરે ફરી વાર જેના ઈતિહાસમાં બૉર કર્યા એ પાણિપત ! હોસ્પિટલના વાદળી કે રેલવેના ખાખી આ મોટા ભાગના કમ્બલ દેશભરના ત્યાં જ બને છે. આ કમ્બલ ને રજાઈ પર એક જમાનામાં હિન્દી ફિલ્મગીતો આવતા. સુભાષ ઘઇની 'કાંચી'માં 'કમ્બલ કે નીચે' સંભવત: છેલ્લું કમ્બલગીત. ને 'ફર્સ્ટ લવલેટર'માં કમ્બલ ના હટાવો મુજે લગતા હૈ ડર...માં એક ધાબળામાં લપાઇ જવાની બે જણની અલ્લડ આશિકી તો ભૂતકાળ થઇ ગયો ને માત્ર સમાજસેવી સંસ્થાઓ રહી ગઇ ધાબળા ઓઢાડવા ગરીબોને નીકળતી ! સમારંભોમાં શાલ ઓઢાડવા માટે ફોર્માલિટી થઇ ગઇ. ઓઢતું નથી. ઘેર જઇને. (આના કરતા તાકો નહિ તો રૂમાલ આપે તો ઉપયોગી થાય. હવે સમારંભો શું માસ્ક પહેરાવી સ્વાગત કરાવશે ? હીહીહીહી !) અંગ્રેજીમાં વેટ બ્લેન્કેટ એટલે કોઇ પણ મસ્તીના માહોલમાં રંગમાં ભંગ પડતા બોચિયા સોગિયા જીવો. બોર્ન ઓન અધર સાઈડ ઓફ બ્લેન્કેટ એટલે લગ્ન વિના પેદા થયેલા બાળકો ! બ્લેન્કેટ યાને ધાબળો આગમાં પાણીથી વધુ ઝડપી બચાવ કરે ઓક્સિજન સપ્લાય બહારનો - કાપીને એટલે સુરક્ષા માટે ય બ્લેન્કેટ ટર્મ યુઝ થાય. ગુજરાતી ગોદડાંગીતો આવવાના હજુ બાકી છે ફિલ્મોમાં ! પણ ધાબળા ગોદડાની કહેવતો તો ભેગી કરજો ક્યારેક.
પણ આ ધાબળા, બ્લેન્કેટ, રજાઈ, ગોદડાં શિયાળાની ગુલાબી ઠંડીમાં ગરમાટો આવે એ તો સમજ્યા. પણ ઘણાને એ કેમ ઓઢવા માટે જોઇએ જ ? કંઇક ઓઢેલું હોય તો નીંદર સરસ આવી જાય ગરમીમાં ય. એસી-પંખા ચાલુ રાખીને ય કશુંક ઉષ્માસભર ઓઢવું ગમે. આખિર ક્યોં ?
મલ્ટીપલ રિઝન્સ છે. એક તો એ સ્પર્શની ભૂખની ગરજ સારે છે. કોઇને વળગીને સૂવામાં એકલતા નથી અને કોઇક જોડે છે ચાહનારું, એની ધરપત છે. ઉચાટ, વિચારોનું ધમાસાણ મનમાં ચાલતું હોય ત્યારે સ્ટ્રેસ, ચિંતામાં નીંદર ન આવે એ કોમન એક્સપિરિયન્સ છે, એવી જ રીતે હજારો વર્ષોથી માણસ સામાજીક નહિ તો જંગલના જોખમોની ચિંતા વચ્ચે સૂતો. ગમે ત્યારે શિકારી હુમલો થાય કે કુદરતી આફત-તોફાન ત્રાટકે કે જીવજંતુઓ કરડી જાય કે સાચવેલ ખોરાક લૂંટાઇ જાય એ ભયમાં ખુલ્લા આસમાન કે ગુફાની છત નીચે. એ વાયરિંગ છે, મનમાં અજંપાનું. રજાઇ જેવું કશુંક વજનદાર ઓઢો ત્યારે લોક કરેલ ઘર કે રૂમમાં ય કવચ પહેર્યાનો સંતોષ થાય છે. રક્ષણનો સાયકોલોજીકલ અહેસાસ. જે કૂલ ડાઉન કરે છે માઈન્ડને પેલી સૂધિંગ ટચ ફીલિંગ સાથે.
આ સાયકોલોજીકલ ઉપરાંતનું ય એક સાયન્ટીફિક રિઝન છે. બ્રેઇનમાં અંધારા પછી રાતના સેરેટોનીન ને મેલેટોનીનનો સ્રાવ થાય ને બોડી ટેમ્પરેચર નીચું આવે પછી રિલેક્સેશન સાથે ઘેન ચડે. દરેકની એક નેચરલ સર્કાડેવિન રિધમ હોય. કોઇ વહેલા સૂવે કોઇ મોડા, એ મુજબ એ ટાઇમિંગ ઓટોમેટિક સેટ થયેલા હોય. અને બાળક તરીકે ગોદડીમાં વીંટળાઇને સૂવાનું વાયરિંગ સેટ થયું હોય. ઉપરાંત, પાતળી ચાદર કરતા સારી વજનદાર રૂ ભરેલી રજાઈ કે ગોદડામાં ઓઢ્યા બાદ વજન બધે સરખું હોય એ 'ઈન્સ્યુલેશન કવર' થઇ જાય. પછી બોડી ટેમ્પરેચર વધઘટ ન થાય. એક જળવાઇ રહે. બહુ બાથરૂમ જવા ઊઠવું ન પડે કે વજનને લીધે સપનામાં આળોટી વારવાર પડખાં ફેરવવાની ઘટના ય કંટ્રોલમાં રહે. એટલે શિયાળામાં જનરલી ગાઢ નિદ્રા આવી જાય ! કોટન, રૂ, ઉન બધા નેચરલ તાંતણા હોઇ એમાં 'શ્વસન' થાય જરાક હવાની અવરજવર રહે અને જો ઘરનું બનાવેલું ગોદડું હોય તો એમાં કરકસરની કાળજી સાથે સ્વજનના સ્નેહની સુગંધ પણ હોય ! ગંજીબનિયાનના મસોતાં થાય, પણ સાડલાના ગોદડાં થાય હોં !
શિયાળો એટલે જ સાંજ પડે આપણે ઓઢેલ સૂનકાર અને અંધકારનું ગોદડું ! ઋગ્વેદની ઋચા કહે છે, તમ્ આસીત્ તમસા ગુઢમ્. તમસ યાને અંધારું અંધારા વડે ઢંકાયેલું હતું. બહાર ઠંડીની શાંતિ ને ભીતર રજાઈની ! અને ગોદડાના આલિંગનમાં મળે વફાદાર હૂંફ નિત્ય સાથીની !
એ રજાઈમાં લપાઈને વન ઓફ ધ વર્લ્ડ બેસ્ટ ઈરોટિક સ્ટોરી ગણાય એવી હિન્દુસ્તાની ઈસ્મત ચુગતાઈની કહાની 'લિહાફ' વાંચવાની ય એક લિજ્જત છે ! આ ગુલાબી મોસમમાં સૂરજ બૂઢો થાય ને ધુમ્મસ જવાન થાય ત્યારે !
ગોદડાં જ નહિ, પ્રિયજન પણ બારમાસી હૂંફાળા હોય છે !
ઝિંગ થિંગ
ચૂંટણી એટલે ઘેટાંઓને એમના જ ઊનના ધાબળા ઓઢાડતા વાયદાઓની મોસમ ! (અમેરિકન ઈલેકશનની ટીવી ડિબેટમાંથી)
from Magazines News - Gujarat Samachar : World's Leading Gujarati Newspaper https://ift.tt/3cuQ52q
ConversionConversion EmoticonEmoticon